Pieter De Vos (Lier, 1996) had al vanaf heel vroeg een grote interesse in muziek. Na een korte vioolstudie volgens de Suzukimethode begon hij met notenleer in de academie te Broechem (bij Lier). Door de concerten in Broechem op Het Zilveren Orgel werd Pieter al snel verliefd op de ‘Koning der Instrumenten’ en zijn instrumentkeuze was dus evident! Na een jaar les bij Carl van Eyndhoven zette Pieter zijn lessen verder bij Peter Pazmany en bij hem voltooide hij in 2013 zijn academieloopbaan. Aansluitend begon Pieter aan de masteropleiding orgel aan LUCA School of Arts te Leuven (campus Lemmens) bij Luk Bastiaens voor orgel en Peter Pieters voor improvisatie en begeleiding. Nadat hij in mei 2018 afstudeerde, volgde hij op het befaamde Cavaillé-Coll-orgel in Rouen de Saint-Ouen Masterclass bij Jean-Baptiste Monnot.
Naast het orgelspel is compositie zijn tweede passie. Aan LUCA School of Arts behaalde Pieter zijn bachelor in compositie bij Piet Swerts en Kurt Bikkembergs. Hij heeft al enkele werken geschreven voor uiteenlopende bezettingen: Pièce Comique voor orgel en altsaxofoon, Grande Pièce Fantastique voor orgel en drie saxofoons (A-T-Bar.), Grande Suite dans le style français voor 2 blokfluiten, 2 violen, altsaxofoon, harp en basso continuo en Concerto pour flute à bec et orchestre voor dezelfde bezetting. De laatste twee werken werden officieel gecreëerd op de prijsuitreiking van het Viviane Conraadsfonds in AMUZ (Antwerpen). Sinds september 2018 geeft Pieter klavierles te Koningshooikt.
Die Verrückten is een poging tot het verzoenen van de traditie rond muziek voor blokfluitenconsort met het heden. Het werk vertrekt vanaf een zeer traditionele vorm: de Franse barokke danssuite. Kenmerkend zijnde Ouverture die begint met een langzaam deel (in tegenstelling tot de Italiaanse die snel begint). Verder volgen enkele kenmerkende dansen: Allemande, Courante en Sarabande. De laatste beweging uit het werk is uitzonderlijk. Men verwacht een Gigue maar krijgen een anticlimax: een Marche Funèbre.
Kenmerkend doorheen het hele stuk zijn de afwijkende passages. Plaatsen die vermoeden dat er iets misloopt, iets gek gebeurt, dat de uitvoerders Verrückt geworden zijn. Deze impulsen worden op verschillende niveaus gegeven: harmonisch (bv. het extreme gebruik van chromatiek of zeer verregaande modulaties), technisch (het gebruik van vreemde technieken of extended techniques), fysiek (de uitvoerders die een bepaalde beweging combineren met het spel), frasering, etc. Het doel is steeds om een atmosfeer te creëren waar niets is wat het lijkt. Alles wat we zien of horen heeft een meerduidige betekenis. We worden letterlijk voor de gek gehouden. Hierdoor rijst de vraag: ‘wie zijn de gekken (Die Verrückten), het publiek, de uitvoerders of iemand anders?’.
Wilt u ons boeken?
Of eerder op zoek naar een creatieve samenwerking?
Laat ons zeker iets weten!
.svg)
.svg)
.svg)